Stanisław, Sebastian Wilkowicz urodził się 14 kwietnia 1859r. w Bochni. Był synem Marii i Rafała. Ojciec pracował jako sztygar żupy solnej w Wieliczce. To on skierował Stanisława do seminarium nauczycielskiego w rodzinnym miasteczku. Jego rodzinny dom otaczał niewielki ogród , w którym rosły, nieliczne co prawda ,odmiany jabłoni, grusz i sliw. Już jako student seminarium nauczycielskiego wyszukiwał i studiował rzadkie wówczas broszury oraz ksiażki o sadownictwie. Był w tej dziedzinie samoukiem. Pierwsza pracę nauczycielska podjał we wsi Wisniówka koło Dębicy, powiat Pilzno. Po dziewiętnastu latach pracy , w trzydziestym dziewiatym roku życia tj. 10 pazdziernika 1898 r. został mianowany dyrektorem dwuklasowej Szkoły Ludowej w Łacku.
Sytuację w Łacku zastał ambitny pedagog niezbyt ciekawa. Katastrofalne warunki lokalowe: dwie izby lekcyjne w budynku szkoły i parę rozrzuconych po wsi. Podjał się budowy nowego obiektu. Nie szło to łatwo. Trzeba było pokonać opory galicyjskiej biurokracji i niechęć Rady Szkolnej. Inna sprawa było przekonanie okolicznych mieszkańców o koniecznosci posyłania dzieci do szkoły.
Wilkowicz sprzedaje grunt szkolny tj. Podgrabie, za co powiększa grunt obok szkoły. W roku 1907 oddaje nowy budynek o wymiarach 25,9m x 16,5 m o wartosci 2500 koron, zabudowania gospodarcze, boisko do zabaw i ogródek szkolny. Dzięki jego pracy szkoła posiadała cztery izby lekcyjne, mieszkanie dla kierownika i dwie izby w starej szkole, która została rozebrana rok przed wybuchem drugiej wojny swiatowej. Troszczył się o podniesienie poziomu oswiaty i tak dzięki jego zabiegom Rada Szkolna Krajowa w 1901 roku przemianowała łacka szkołę z dwu na czteroklasowa, w 1921 roku za zgoda Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego, nadano jej status szescioklasowej, a w cztery lata pózniej tj. 12 grudnia 1924 roku dokonano dalszej reorganizacji. Szkoła Powszechna w Łacku została pełna szkoła siedmioklasowa.
Stanisław Wilkowicz prowadził szeroka działalnosć oswiatowa nie tylko w szkole, ale i w srodowisku. Był inicjatorem Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej, które rozwijało szeroka działalnosć oswiatowa. Dzięki jego staraniom Towarzystwo Szkoły Ludowej założyło w Łacku dwie biblioteki, a w sasiednich Maszkowicach jedna. Jedna z nich prowadził sam Wilkowicz. Zachęcał gospodarzy do prenumerowania gazetek ludowych, organizował odczyty, przyczynił się do powstania teatru amatorskiego. Ambicja Wilkowicza było, aby jak najwięcej dzieci chłopskich skierować do szkół srednich. Bezinteresownie przygotowywał grupki wiejskich chłopców do egzaminów wstępnych do gimnazjów w Nowym Saczu.
W wieku szesćdziesięciu osmiu lat, w pazdzierniku 1927 roku odszedł na emeryturę , pozostawiajac osiemdziesiat tysięcy drzew owocowych zasadzonych przez siebie i swoich uczniów. Powrócił do rodzinnej Bochni , gdzie miał własny dom oraz pół hektara sadu i nadal prowadził szkółki drzew owocowych.
Zmarł podczas okupacji hitlerowskiej 11 stycznia 1943 roku w Bochni, w wieku 84 lat. Spoczywa na tamtejszym cmentarzu.
Pracowite życie oddał na usługi oswiaty ludowej. Zwalczał swa praca biedę chłopska i trwale żyje w pamięci pokoleń, jako szlachetny człowiek, wielki nauczyciel i wychowawca młodzieży starszego pokolenia. By uczcić jego pamięć i okazać wdzięcznosć za zasługi dla szkoły i regionu łackiego, rozbudowana po drugiej wojnie swiatowej szkołę w Łacku, staraniem byłego dyrektora Kazimierza Nowaka w pazdzierniku 1958 roku tj. w 60-ta rocznicę przybycia do Łacka tego zasłużonego nauczyciela , nazwano imieniem Stanisława Wilkowicza , a w głównym wejsciu obok drzwi umieszczono z brazu tablicę pamiatkowa ku czci tego ofiarnego Polaka .
