1 września 1928 r. została założona w Woli Kosnowej klasa eksponowana, jako filia szkoły w Zagorzenie. Obowiązki nauczycielki klasy objęła Stanisława Cabalska.
Utworzenie oddziału w znacznym stopniu poprawiło frekwencję i przyczyniło się do rozkrzewienia światła nauki, stąd też gorącym pragnieniem mieszkańców stała się budowa własnej szkoły. Wynajmowana izba nie była w stanie pomieścić ponad 70 uczniów.
Staraniem starszyzny zakupiono grunt i rozpoczęto gromadzenie potrzebnych materiałów, co nie było sprawą łatwą ze względu na ogromne ubóstwo wioski.
W 1929 r. obowiązki w tutejszej szkole objęła Janina Wójcikówna, a nauka nadal odbywała się w wynajętej izbie. Do budowy szkoły, dzięki pomocy gminy, przystąpiono w 1933 roku, a rok później młodzież uczyła się już w nowym pomieszczeniu (wykończono jedną izbę o pow. 54 m). Mieszkanie dla nauczyciela miało być gotowe po wakacjach. Zajęto się natomiast zagospodarowaniem terenu wokół budynku, z którego część przeznaczono na ogródek, podwórze, a część na budowę toalet dla uczniów i nauczyciela. Powoli miało miejsce wyposażanie szkoły w najpotrzebniejsze meble i pomoce, zakupiono także książki do biblioteki.
Mieszkanie dla nauczyciela było gotowe dopiero we wrześniu 1936 r. W tym samym czasie wyremontowano podłogę w zniszczonej przez grzyb sali lekcyjnej.
W 1938 roku pracę w szkole rozpoczęła Ludwika Święch, a po dwóch miesiącach obowiązki przejęła Stanisława Dudkówna. Nadszedł rok 1939. Polska utraciła swoją suwerenność. Z rozkładu lekcji została usunięta historia i geografia polityczna, wprowadzono język niemiecki. Dzieci uczyły się bez podręczników, a na koniec roku otrzymały świadectwa pisane w języku niemieckim i polskim.
W 1941 roku Stanisława Dudkówna została zwolniona z pełnienia obowiązków szkolnych, a na jej miejsce przybył Stefan Przewoźny. W czasie wakacji odnowiono pomieszczenia szkolne i wyrównano plac wokół budynku. W trakcie roku szkolnego zakupiono krzyż, który po poświęceniu przez ks. Katechetę, dzieci powiesiły w klasie. Pomimo trudnych czasów wojennych, staraniem nauczyciela, zakupiono 10 szlachetnych jabłoni, by chociaż w części zmienić wygląd szkoły. Uczniowie, zachęcani przez pedagoga, uczestniczyli w akcji zbierania owoców leśnych, które odstawiono do spółdzielni „Rolnik” w Łącku.
1 marca 1943 roku miał miejsce spis ludności wsi Wola Kosnowa. Spisano ogółem 109 mieszkań, które zamieszkiwało 636 obywateli narodowości polskiej.
Kolejne lata wyznaczała troska o utrzymanie szkoły, starania o podręczniki, pomoce. Ludzie, w miarę możliwości, chętnie pomagali potrzebującym, jak np. uchodźcom z Warszawy, kwestując na ich cel.
Rok 1945 przyniósł Polakom upragnioną wolność! Kronikarz szkolny zanotował: „Nareszcie! Oto po pięciu z górą latach- ziemia polska znowu wolna! Sztandary polskie dumnie trzepocą na wietrze… dźwięki hymnu narodowego biegną w przestrzeni i niosą otuchę braciom uciśnionym jeszcze. Głos polski rozbrzmiewa (…), a przeklęty wróg krzyżacki niech legnie w proch przed majestatem sprawiedliwości dziejowej.”
Z dniem 15 kwietnia 1945 r. Stefan Przewoźny opuszcza tutejszą szkołę, by wrócić na swoje przedwojenne stanowisko kierownika szkoły powszechnej w Gołańczy, skąd wygnali go Niemcy.
Nowym nauczycielem został zamianowany Władysław Misiak. Nowy rok szkolny przyniósł wiele zmian. Zaczął obowiązywać system jednoroczny. Szkoła tym sposobem otrzymała nazwę „ niepełnej”, a najbliższą szkołą zbiorczą stała się szkoła powszechną w Zagorzynie. Ze względu na przeorganizowanie tutejszej szkoły, został utworzony drugi etat, a nauczycielką została Maria Misiakowa. Istniejącą izbę lekcyjną podzielono na dwie sale dydaktyczne, postawiono nowe piece, wymalowano pomieszczenia.
Lata powojenne, to czas odbudowy zniszczonego kraju, liczne akcje pomocowe, zbiórki funduszy i materiałów, szkolenia przystosowujące do życia w nowej rzeczywistości.
Rok 1947 przynosi kolejne zmiany, szkołę opuszczają państwo Misiakowie, a na ich miejsce zostają powołane dwie nauczycielki: Stanisława Dudek, jako kierownik oraz Zofia Ergetowska, która po roku została przeniesiona do Zabrzeży, a jej miejsce zajęła Zofia Darowska. W 1949 r. nauczycielką tutejszej szkoły została zamianowana Helena Kowalik.
W 1951r. szkołę opuszczają panie Stanisława Dudek i Helena Kowalik, a obowiązki kierownika obejmuje Józef Jakubowski wraz z żoną Bronisławą, jako nauczycielką. W tym czasie mają miejsce kolejne remonty, modernizacje pomieszczeń i obejścia szkoły: montaż drewnianych rynien, naprawa dachu, wyrównanie chodnika przed budynkiem. Dzięki pozyskanym funduszom i pomocy mieszkańców otynkowano szkołę z zewnątrz.
W 1955 roku, staraniem kierownika szkoły i Komitetu Rodzicielskiego, po wcześniejszym przygotowaniu niezbędnych materiałów, przystąpiono do rozbudowy szkoły. Stało się to koniecznością, gdyż uczniowie kl. VII od tego roku pobierali naukę w szkole macierzystej. Do pracy na etat nauczyciela powołano Marię Adamczyk, a w roku następnym Annę Bielak.
W 1956r. szkoła wzbogaciła się o dwie dodatkowe sale lekcyjne i już nie musiała wynajmować pomieszczeń u wiejskich gospodarzy. Poprawa warunków lokalowych w znacznym stopniu przyczyniła się do podniesienia poziomu nauczania.
Rok 1958 rozpoczął się wielkimi zmianami. W miejsce byłego kierownika Józefa Jakubowskiego, stanowisko objęła Anna Bielak, natomiast etat po Bronisławie Jakubowskiej przypadł Janinie Nawojowskiej. Zofia Sopata otrzymała posadę nauczyciela kontraktowego. W tym czasie pracę podjęła także Maria Bielak
Młodzież pobierała naukę w czterech salach lekcyjnych na parterze, natomiast na poddaszu mieszkali nauczyciele.
W 1959 roku szkołę opuściła Krystyna Mazur, która zastępowała Zofię Plechtę, a do grona dołączyła Maria Hilgier. Budynek szkolny został poddany gruntownej odnowie; poprawiono elewację, pomalowano sale, zagospodarowano obejście szkolne. Trwało nadal wyposażanie szkoły w niezbędne pomoce, meble czy książki do biblioteki. Zacieśniono także współpracę z rodzicami, którzy chętniej brali czynny udział w życiu szkoły.
W 1960 roku nastąpiły kolejne zmiany kadrowe. Odeszły Zofia Plechta i Maria Hilgier, a na ich miejsce przybyła Krystyna Góra. W rok później posadę Janiny Nawojowskiej objęła Justyna Zborowska. W 1963 roku grono zasiliły Zofia Plechta i Krystyna Szmagier.
We wsi założono Koło Gospodyń Wiejskich, poczyniono starania o elektryfikację i założenie linii telefonicznej.
W 1964 roku szkołę opuściła Krystyna Góra, a na jej miejsce przyszła Elżbieta Ogorzały. W tym roku szkolnym nastąpiło połączenie kl. IV i V ze względu na trudne warunki lokalowe.
Z okazji obchodów 1000-lecia Państwa Polskiego, każde dziecko zasadziło symboliczne drzewko w pobliskim lesie. Rozpoczęli działalność harcerze i zuchy. We wrześniu 1966 roku grono powiększyło się o kolejną nauczycielkę-Zofię Kulig.
W 1967 roku szkołę opuszcza kierowniczka Zofia Cebula, a wraz z nią Zofia Plechta i Elżbieta Ogorzały. Nowym kierownikiem została Irena Waligóra, a do grona dołączyły Teresa Jahn i Kazimiera Lachner. W tym też roku, po raz pierwszy, zorganizowano klasę ósmą. Zakupiono cegłę na budowę pomieszczenia gospodarczego i ustępów. Pozyskano także środki na zakup pomocy (map, odczynników chemicznych, pomocy do fizyki, matematyki, itp.) oraz urządzono pracownię do zajęć praktyczno-technicznych.
W kolejnych latach zelektryfikowano wieś, wybudowano drogę do Łącka przedłużono do Woli Piskulinej linię autobusową. W szkole zakupiono pomoce na prąd (radio, rzutnik), a szkoła w Ptaszkowej podarowała telewizor.
W tych latach w szkole pracują jeszcze: Józef Duda, Tadeusz Lipień, Irena Obrzud, Krystyna Szmagier, Wanda Myjak, Michalina Żak.
W 1972 ukończono budowę pomieszczenia gospodarczego, w którym znajdowały się dwa składy na opał, trzy ustępy i śmietnik. W dalszym ciągu uzupełniano sprzęt, meble, pomoce.
W 1973 roku funkcję kierownika objął Stanisław Turek i dzięki jego staraniom, wyremontowano budynek, który znajdował się w opłakanym stanie. Wybudowano także skocznię w dal, zmieniono obudowę studni, doprowadzono prąd do budynku gospodarczego.
Rok szkolny 1975/76 rozpoczęło 155 uczniów, wtedy dały znać o sobie poważne braki kadrowe. Utworzono klasę „specjalną”, a pomieszczenie wynajęto u Michała Łazarczyka. Rok później zorganizowano ognisko przedszkolne. Od września 1977 roku klasy I-IV uczyły się w dwóch wynajętych salach remizy OSP(wcześniej wynajmowano pomieszczenia u Jana Zboźnia).
Od 1978 roku dyrektorem szkoły był Bolesław Stanisz. Kontynuował on dzieło swojego poprzednika, troszcząc się o utrzymanie ciasnego i wiekowego budynku.
W 1984 roku obowiązki dyrektora szkoły powierzono Elżbiecie Janisz (dyrektor Stanisz przeszedł na urlop w związku z nagłą śmiercią żony). Praca odbywała się w systemie klas łączonych (II-III, IV-V, VI-VII, klasy I i VIII oddzielnie), ze względu na spadek liczby uczniów. W dalszym ciągu działalności placówki towarzyszyły nieustanne remonty, by szkoła mogła istnieć.
W 1988 funkcję dyrektora powierzono Mieczysławowi Grabcowi, który ją pełnił do 1991 roku. Nauka nadal odbywała się w systemie klas łączonych w czterech pomieszczeniach budynku szkoły i dwóch salach remizy OSP.
Rok 1991 był przełomowym w historii oświaty. Trudna sytuacja społeczno-ekonomiczna kraju dała o sobie znać również w szkole. Ograniczony do minimum budżet, zmniejszona liczba godzin. W tym trudnym czasie obowiązki dyrektora pełnił Grzegorz Legutko, a rok później zastąpił go Zdzisław Warzecha.
W 1992 roku błysnęła iskierka nadziei na poprawę warunków lokalowych szkół znajdujących się na terenie parafii Wola Piskulina. Z inicjatywy ówczesnego proboszcza, Księdza Józefa Grabca, powołano Komitet Budowy Szkoły, która miała powstać na ofiarowanym przez parafię gruncie i połączyć dwie dotychczas istniejące. Po załatwieniu formalności i zgromadzeniu niezbędnych materiałów, przystąpiono do budowy w czynie społecznym. Następnie inicjatywę przejął Urząd Gminy: 14 lutego 1998 roku uczniowie weszli do pięknej i nowoczesnej szkoły.
Pozostali nauczyciele pracujący w Szkole Podstawowej w Woli Kosnowej:
Kazimiera Batko
Zbigniew Janisz
Teresa Chrobak
Anna Drożdż
Józefa Wysopal- Janeczek
Antoni Banach
Henryk Maciuszek
Irena Stanisz
Józef Bieniek
Zofia Duda
Henryka Giba
Bogumiła Dobrowolska-Duda
Ludwika Majerska
Rozalia Maurer – Jakób
Zbigniew Krzywdziński
Lidia Korona
Urszula Franczyk
Celina Zbozień
Zofia Maciuszek
Krystyna Duda- Rucińska
Józefa Twardowska- Groń
Jan Żuchowicz
(Na podstawie „Kroniki Szkoły w Woli Kosnowej” opracowała mgr Krystyna Rucińska)
